O PARAFII

Historia Parafii

Istnienie Parafii Rzymsko – Katolickiej pod wezwaniem w. Kazimierza w Łochowie przyjmuje się od dnia 1 padziernika 1946 roku, tj. od wejcia w życie dekretu kardynała Augusta Hlonda, Arcybiskupa Gnienieńsko-Warszawskiego, Prymasa Polski, wydanego dnia 24 sierpnia 1946 roku. Dekret ten wprowadzał nowe rozgraniczenia parafii w Bydgoszczy. W preambule tego dekretu Prymas Polski podkreślał: „Pragnąc zapewnić należytą opiekę duszpasterską miastu Bydgoszczy, które w roku bieżącym obchodzi jubileusz swego 600 – lecia, a po straszliwych masakrach i udrękach wojennych zatętniło nowym życiem, przygarniającego ludność z wszystkich dzielnic polskich, postanowiłem zastąpić; dotychczasowe rozgraniczenia parafialne”.

Na mocy tego dekretu dla miejscowoci podmiejskich Bydgoszczy Ksiądz Prymas ustanowił między innymi parafię pod wezwaniem w. Kazimierza w Łochowie, do której należą miejscowoci: Łochowo, Łochowice, Lisi Ogon i Murowaniec.

Tak więc data 1 padziernika 1946 roku, w którym uprawomocnił się dekret Prymasa Polski, jest datą erygowania naszej łochowskiej parafii.

Rok 1946 był rokiem wielkiej wędrówki ludu polskiego z Kresów Wschodnich na zachód. Wielu z nich znalazło swoje nowe miejsce w Ojczynie w otwartej i gocinnej Bydgoszczy. Repatrianci osiedlali się również w podbydgoskich wsiach: Łochowie, Łochowicach i Drzewcach. Przybywali między innymi z Archidiecezji Wileńskiej, przywożąc ze sobą Matkę Boską Ostrobramską i swego patrona, więtego Kazimierza.

Rok 1946 to początek historii naszego lokalnego kocioła i wspólnoty parafialnej pod względem prawnym. Jednakże powstawanie parafii było procesem długotrwałym, sięgającym czasów sprzed I wojny wiatowej i okresu międzywojennego. Już Stowarzyszenie Budowy Kocioła w Łochowie, mające na celu regularną zbiórkę składek pieniężnych na budowę katolickiego kocioła. Stowarzyszenie to można nazwać zalążkiem organizacji parafialnej.

Gdy nadszedł rok 1920, rok odzyskania niepodległości, Arcybiskup Gnieźnieński w dniu 11 lutego wydał dekret o podziale parafii bydgoskich. Wsie: Łochowo, Łochowice, Lisi Ogon weszły w skład parafii p.w. Św. Trójcy, której administratorem był ksiądz Leon Płotka. Wsparł on bardzo czynnie działające w Łochowie Stowarzyszenie i dzięki jego pomocy powstła w szkole kaplica dla polskich dzieci, która w 1921 roku za zgodą Księdza Biskupa Laubitza stała się kaplicą publiczną – początkiem kościoła parafialnego.

W kolejnych latach, przy dużym udziale i zaangażowaniu następnego proboszcza parafii Św. Trójcy – księdza Skoniecznego, nie ustają wysiłki, zmierzające do wybudowania kościoła rzymsko – katolickiego. Jednakże wrzesień 1939 roku i kolejne lataokupacji hitlerowskiej sparaliżowały na pewien czas plany łochowskich katolików, dotyczące formacji wspólnoty parafialnej.

Nadszedł rok 1945, w którym Bydgoszcz i cała Ojczyzna wyzwoliła się z jarzma okupacji niemieckiej. Ksiądz dziekan Mieczysław Konopczyński z ramienia władzy duchownej i państwowej przejmuje kościoły ewangelickie w Bydgoszczy i okolicy. To właśnie on, wraz z księdzem Dachterą, dokonują przejęcia i poświęcenia naszego obecnego kościoła ze zboru ewangelickiego na kościół rzymsko – katolicki oraz zostaje jego pierwszym proboszczem. Następnym proboszczem parafii w Łochowie był ksiądz Kazimierz Winkiel, po którym w kwietniu 1947 roku funkcję tę objął ksiądz kapelan Józef Madaliński. Powołuje on w tym samym czasie pierwszą Radę Parafialną, w skład której weszli: Paweł Olszewski, Kazimierz Frelichowski, Tomasz Karwecki, Adam Szefliński.

Jednak z powodu sędziwego wieku ksiądz kapelan opuszcza parafię, a jej zarząd przejmuje proboszcz parafii w Rynarzewie, ksiądz Michał Częzak. Zmiana w administrowaniu parafią ujemnie wpłynęła na całokształt życia wspólnoty parafialnej, ponieważ przez okres 12 lat pozbawiona była stałego duszpasterza. W 1959 roku na prośbę wiernych, Ksiądz Biskup Jan Czerniak mianuje proboszczem parafii w Łochowie księdza Tadeusza Leśniewicza, który przez 10 lat pełnił obowiązki duszpasterza w naszej parafii. Po jego odejściu proboszczem zostaje ksiądz Eugeniusz Sikora, a po 14 latach ponownie ksiądz Tadeusz Leśniewicz. W trakcie jego posługi, dzięki ofiarności i zaangażowaniu parafian, powstaje budynek plebanii. W 1987 roku na miejsceksiędza Leśniewicza przychodzi ksiądz Andrzej Frąckowiak, a od 1991 roku opiekę duszpasterską nad parafią pod wezwaniem św. Kazimierza sprawuje ksiądz proboszcz Kazimierz Kuczma.

W trakcie jego pracy na cmentarzu parafialnym wybudowana została kaplica, poświęcona w 1993 roku przez Księdza Biskupa Jana Nowaka. W obecnych czasach jesteśmy świadkami wielu przemian, które nie ominęły i naszej parafii. Pojawiły się nowe trudności i zagrożenia. Jednak historia naszej wspólnoty uczy, że idąc za Chrystusem, w jedności z jego biskupami i kapłanami, pełni wiary, nadziei i miłości, jesteśmy w stanie pokonać wszelkie przeszkody.

Możemy z dumą brać wzór ze swoich, wiernych Chrystusowi i Jego Kościołowi przodków, szczególnie w okresie przygotowania do III Tysiąclecia Kościoła Powszechnego.